Teoretyczne koncepcje integracji europejskiej
Teoretyczne koncepcje integracji europejskiej
autorem artykułu jest Szymon Skublicki
Integracja jest pojęciem wieloznacznym i różnorako interpretowanym przez różnych ludzi. Ów wyraz pochodzi od łacińskiego słowa „integratio” .Integracja znaczy zazwyczaj łączenie części składowych w jedną całość. O integracji mówi się w wielu wymiarach, jak np. politycznym, kulturowym, gospodarczym, europejskim. Integrację europejską możemy rozpatrywać jako międzynarodową integrację regionalną. Z integracją regionalną spoty-kamy się niemalże na każdym kontynencie, wykluczając jedynie bezludną Antarktydę. Z problematyką integracyjną mamy doczynienia od zarania dziejów. Przecież już w starożyt-ności się rozpoczął ten proces, kiedy to rodziny łączyły się w plemiona, te natomiast w na-rody. Polega ona na nie tylko stopniowym, ale i dobrowolnym usuwaniu granic między krajami partnerskimi . Prowadzi to do zbliżania się, bądź łączenia społeczeństw, państw, gospodarek narodowych ponad istniejącymi dotychczas granicami w wyniku którego po-wstają nowe organizmy o różnych właściwościach. Wyróżniamy różne formy integracji regionalnej w zależności od zawansowania współpracy i stopnia scalania odrębnych orga-nizmów gospodarczych czego rezultatem może być powstanie nowych jednolitych, bądź zharmonizowanych form współpracy. Najmniejszy zakres współpracy możemy zaobser-wować w ugrupowaniach, których głównym i jedynym celem jest zacieśnianie współpracy handlowej pomiędzy jej członkami. Natomiast największy zakres współpracy, spotykamy w ugrupowaniach łączących dwie sfery: sferę ekonomiczną i polityczną.
Decyzja o utworzeniu ugrupowania regionalnego, bez względu na zakres współpra-cy jest zawsze decyzją polityczną. W wyniku integracji dochodzi do ograniczenia suwe-renności, co jest spowodowane przeniesieniem kompetencji do podejmowania decyzji w niektórych sprawach na wyższy poziom. Przez suwerenność rozumiemy kompetencje pań-stwa do podejmowania decyzji dotyczących polityki wewnętrznej i zewnętrznej. Kuba, Li-bia, Korea Północna są krajami prowadzącymi politykę całkowicie autonomiczną, nato-miast pozostałe kraje są mniej lub bardziej ograniczone w swoich działaniach przez obo-wiązujące ich umowy międzynarodowe. Ponadto kraje mogą być również ograniczone przez bycie członkiem organizacji międzynarodowej, jak np. Polska będąc członkiem Unii Europejskiej, jest w dość dużym stopniu ograniczona w swoich działaniach.
Charakterystyczną rzeczą dla integracji europejskiej jest jej rozwijanie się etapami poprzez procesy pogłębiania i poszerzania. Obecnie dominuje dynamiczne spojrzenie na integrację jako proces rozwijający się stopniowo, od form najprostszych do coraz do bar-dziej skomplikowanych.
Pogłębianie integracji polega na obejmowaniu wspólnymi przedsięwzięciami kolej-nych dziedzin lub pogłębianie realizacji już przyjętych. Na jednolitym rynku wiąże się to z ze zwiększaniem swobody przepływu osób, usług czy kapitału.
Rozszerzenia integracji możemy rozpatrywać w dwóch znaczeniach: przedmioto-wym i podmiotowy. Proces rozszerzania w ujęciu przedmiotowym jest to obejmowanie współpracą nowych obszarów zarówno ekonomicznych, jak i politycznych. Polega na przechodzeniu na wyższe etapy kooperacji, czego dobrym przykładem jest przejście od unii celnej do jednolitego rynku, między narodami Europy.
W ujęciu przedmiotowym rozszerzanie dotyczy powiększania się ugrupowania o nowych członków. Dotychczas byliśmy świadkami rozszerzenia Wspólnoty pięć razy. Od 1 maja 2004 Unia Europejska liczy dwudziestu pięciu członków. Sądzę iż rozszerzanie jest doskonałą okazją na jednoczenie naszego kontynentu w pokoju i bezpieczeństwie, demo-kracji i dobrobycie . Teraz już się słyszy o kolejnych kandydatach do akcesji, jak Turcja, Ukraina, Rumunia i Bułgaria. Tutaj należałoby się zastanowić czy dalej przyjmować no-wych członków, czy może najpierw ustanowić odpowiednie mechanizmy, które by zapew-niły temu tworowi sprawne funkcjonowanie. Według mnie należałoby się zastanowić nad tym pomysłem gdyż już teraz możemy mówić o małym paraliżu UE dotyczącym budżetu unijnego na lata 2007-2013. Pomimo, iż ów budżet został w końcu przyjęty, trzeba pamię-tać ile wymagało to wysiłków. Prezydencja irlandzka, nie podołała tej niezwykle ważnej sprawie. Dopiero Wielka Brytania z charyzmatycznym Tonym Blaire’m zdołała doprowa-dzić do konsensusu. W ujęciu przedmiotowym pojawia się kolejna kwestia, a mianowicie idea integracji zróżnicowanej. Polega to na tym, aby pozwolić krajom wyżej rozwiniętym nazywanymi krajami twardego jądra na szybszą integrację, na realizację ich aspiracji inte-gracyjnych, natomiast krajom słabszym ekonomicznie na integrację, i osiąganie wspólnych celów w tempie na który mogą sobie pozwolić.
1. Francja, Belgia, Holandia, Luksem-burg, Niemcy, Włochy Kraje założycielskie
2. Wielka Brytania, Dania, Irlandia 1.1.1973
3. Grecja 1.1.1981
4. Hiszpania, Portugalia 1.1.1986
5. Austria, Finlandia, Szwecja 1.1.1995
6. Litwa, Łotwa, Estonia, Czechy, Słowacja, Słowenia, Polska, Cypr, Malta, Węgry 1.5.2004
--
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Zobacz takze:
Bogactwo: Zasada zgodności i obfitości
Jak napisać dobre CV.
Postanowienia noworoczne, jak sprawić żeby działały na
Programy partnerskie receptą na sukces.
Lecz się muzyką